'Standaard' leuk?

Ik ben de waarde van een standaard gaan waarderen, sinds ik de Lean betekenis daarvan ontdekte.

Een van mijn eigen toepassingen: startend met ons eigen bedrijf, zag ik enorm op tegen mijn maandelijkse bijwerken van de administratie. Ãœberhaupt is administreren niet mijn hobby.

Toen ben ik het principe van de Lean standaard gaan toepassen.
Dat was namelijk 1 A4tje, waarop ik stap voor stap opschreef wat ik deed. Daaronder: bonnetjes verzamelen, klaarleggen op datumvolgorde, online bankieren openen, afschriften downloaden vanaf ddmmjj tot ddmmjj, afdrukken, ….. enz…. een stuk of 30 regels. En ik hield bij hoe lang ik er over deed: een uur of 5!
Het kwartaal daarop pakte ik dat velletje er weer bij. Begon bij stap 1 en zo verder. Toen ontdekte ik dat het net handiger kon dan de vorige keer. Ik paste de instructie aan. Gevolg: 30 minuten winst. Vooral omdat ik al 20 minuten winst had door het vorige velletje te volgen en niet het wiel opnieuw uit te moeten vinden, omdat ik wist wat ik 3 maanden daarvoor had gedaan of bedacht.
Zo elk kwartaal verder. Ik „eindigde” op 45 minuten in totaal! Én vond het zelfs leuk om te doen! Die standaard droeg ik vervolgens over aan iemand wiens vak en zelfs passie het is. Telkens verbeterend!

Er gaat een enorme stimulans van uit om het elke keer toch weer slimmer te kunnen doen.

Ik ben missionaris geworden van „standaard werk’. („zendeling” als je protestants georiënteerd bent). Het is een terugkerend feest. De winst is immens en meetbaar! Van 5 uur frustratie naar 45 minuten lol!

Dit voorbeeld gaat alleen over je eigen standaard in je uppie.
Stel dat je collega ook zo’n standaard maakt voor een vergelijkbare handeling. En je gaat daarmee vergelijken. Zonder iets te verplichten, word het dan de moeite om van elkaar te leren. Én leuk. Reken maar dat dat kwaliteit verhogend werkt én motiveert.